Grenzen stellen hoort er ook bij
Je luistert naar puberproblemen, regelt schoolgeld en schuift afspraken. Vaak eindigt het met een “nee” die jouw puber ervaart als een persoonlijke aanval.
En aan het eind van de dag zit jij op de bank. Met een koude thee.
En niemand die vraagt: “Hoe is het eigenlijk met jou?”
Lieve dappere ouder: je bent niet de enige. Er is een manier om weer lucht te krijgen – zonder jezelf weg te cijferen.
Het onzichtbare gevecht
Alleenstaande moeders krijgen vaak lof:
- “Wat knap dat je alles doet!”
- “Ik snap niet hoe je het redt.”
- “Je kind boft met jou.”
Allemaal waar. Maar de keerzijde van dat compliment is onzichtbaarheid. Want als jij alles lijkt te kunnen, vraagt niemand meer of jij het eigenlijk nog wel trekt.
Ondertussen:
- Je puber gooit lege verpakkingen terug in de koelkast → jij bent de wandelende AH-to-go.
- Het wifi-wachtwoord blijkt belangrijker dan jouw online werkvergadering.
- Je “nee” tegen gamen voelt voor hen als een oorlogsverklaring.
- Jij zwoegt bij de IKEA-kast, terwijl je puber moppert: “Waarom is hier geen Uber voor meubels?”
En tóch sta je er elke dag. Dat maakt je sterk – maar soms ook zo onzichtbaar moe.
Puberbrein + opvoedpraktijk
Je puber verlangt vrijheid. Jij snakt naar vijf minuten stilte.
Dat botst. Niet omdat jij een slechte moeder bent, maar omdat hun brein nog volop in de verbouwing zit.
- Frontale cortex in aanbouw → impulsen winnen het vaak van plannen.
- Egocentrische bril → jouw gevoelens tellen minder zwaar.
- Experimenteren → grenzen pushen hoort er simpelweg bij.
En jij? Jij zwicht soms. Niet omdat je geen ruggengraat hebt, maar omdat je de strijd wilde vermijden. Dat is logisch. Alleen leert je puber hierdoor: als ik maar lang genoeg zeur, krijg ik mijn zin.
De kern
Dit is geen falen, dit is opvoedrealiteit.
Het verschil maak je niet door perfecte grenzen, maar door jezelf serieus te nemen. Want als jij je eigen grenzen negeert, hoe moet je puber dan leren respectvol met die van een ander om te gaan?
2 direct toepasbare tips
1. Zet je puber niet boven jezelf
Voel je dat je wilt toegeven uit vermoeidheid? Zeg dit hardop:
“Ik merk dat ik moe ben en daardoor sneller ja zeg. Maar het antwoord blijft nee.”
Zo laat je zien dat grenzen niet willekeurig zijn, maar bij jou horen.
2. Vraag zelf de vraag die nooit komt
Wacht niet af. Spreek het uit:
“Vraag eens hoe het met mij is. Dat helpt mij om me gezien te voelen.”
Pubers leren verrassend snel dat hun moeder ook een mens is, geen servicebalie.
Conclusie
Dit is geen pleidooi voor perfecte opvoeding. Het is een uitnodiging om jezelf niet te vergeten. Jij bent geen robot die altijd “aan” staat. Je bent een mens – mét grenzen, gevoelens en behoeften.
En laat me dit zeggen, voor het geval je het even kwijt was:
Je doet het goed. Niet omdat alles vlekkeloos gaat, maar omdat jij blijft geven, kiezen, proberen. Ook als niemand het ziet.
Volgende stap
Wil je meer inzicht in hoe jij communiceert met je puber?
Doe dan de gratis communicatie-hoofdstijl test. Geen oordeel, geen diagnose – alleen helderheid.
Ontdek daarna hoe ons e-book Verbinden met je puber en onze Puberproof trainingen je verder helpen – van meer rust in huis tot écht gehoord worden.
Meer weten over het puberbrein? Lees ook dit artikel van de Hersenstichting over de ontwikkeling van het puberbrein.
Veelgestelde vragen (FAQ)
Waarom voelt het alsof ik als alleenstaande moeder onzichtbaar ben?
Omdat je vaak alle ballen in de lucht houdt en de buitenwereld vooral jouw kracht ziet. Daardoor vergeet men dat je ook kwetsbaarheden en eigen behoeften hebt.
Hoe stel ik grenzen zonder dat mijn puber me haat?
Grenzen werken het best als je ze rustig, consequent en met uitleg stelt. Laat zien dat een “nee” niet willekeurig is, maar hoort bij jouw waarden en energie.
Wat helpt als ik me als alleenstaande moeder uitgeput voel?
Zoek steun, deel je verhaal en geef je eigen grenzen aan. Kleine momenten voor jezelf zijn essentieel om vol te houden en niet op te branden.