Emoties spiegelen tussen ouder en puber
Je zit met een kop thee. Uitgeblust. Je denkt: rustig blijven nu. Op dat moment barst je puber in tranen uit. Of ze beginnen een driftbui die klinkt alsof de wereld vergaat. En jij denkt: Serieus? Nu?
Het voelt soms alsof ze expres het verkeerde moment kiezen. Maar eigenlijk gebeurt er iets bijzonders: je puber spiegelt liefdevol wat jij zelf niet durft te voelen. Verdriet, woede, onzekerheid — alles wat jij wegdrukt, voelen zij feilloos aan.
Jouw weggestopte emoties in hun gedrag
Veel ouders herkennen dit patroon:
- Jij slikt je boosheid in, en je puber smijt met deuren.
- Jij negeert je verdriet, en je puber huilt zonder duidelijke reden.
- Jij houdt je sterk, en je puber ontploft.
- Jij verdooft je stress met druk zijn, en je puber wordt nóg drukker.
Wat jij bij jezelf onderdrukt, laat je puber onbewust zien.
pubers als emotionele spiegels
Kinderen zijn emotionele spiegels. Hun zenuwstelsel stemt zich af op dat van jou. Wat jij onderdrukt, dragen zij naar buiten. Niet omdat ze je last willen dragen, maar omdat ze onbewust vergroten wat jij wegduwt. Hun driftbui is soms jouw ingeslikte woede, hun tranen weerspiegelen jouw oude pijn, hun onrust echoot jouw stress.
Wat er in het puberbrein gebeurt
Het puberbrein is hypergevoelig. Spiegelneuronen kopiëren emoties van anderen. Als jij spanning voelt maar dat niet uit, pikken zij dat feilloos op. Omdat hun prefrontale cortex — de “rem” op emoties — nog niet af is, gooien zij eruit wat jij probeert binnen te houden.
Waarom dit confronterend voelt
Als ouder wil je sterk zijn en je kind niet belasten. Maar je puber voelt tóch wat er onder de oppervlakte speelt. Hun heftige gedrag is vaak een spiegel van jouw weggestopte gevoelens. Dit vraagt niet om schuldgevoel, maar om eerlijkheid: durf jij zelf te kijken?
Vier stappen om de spiegel te gebruiken
- Gebruik het als kans – zie hun gedrag als uitnodiging tot groei.
- Erken de spiegel – vraag jezelf: weerspiegelt dit iets wat ik wegdruk?
- Sta het toe – laat emoties er zijn, zonder meteen te fixen.
- Ontlast je kind – zeg: “Dit is mijn gevoel, niet jouw last.”
Extra tips voor dagelijks gebruik
Naast de quick wins kun je ook op langere termijn aan de slag:
–
- Modelleer herstel: zeg na een uitbarsting: “Dit kwam omdat ik mijn gevoel wegdrukte. Dat is niet jouw last.”
- Reflecteer dagelijks: welke gevoelens heb ik vandaag weggestopt?
- Oefen met kleine emoties: laat kleinigheden toe, zodat grote niet opstapelen.
- Praat met volwassenen: deel je zorgen met partner of vriend(in), niet met je puber.
Voorbeelden uit de praktijk
- Een moeder die haar frustratie over werk inslikte, kreeg een dochter met driftbuien. Toen ze opener werd, namen de buien af.
- Een vader die nooit huilde om zijn overleden vader, had een zoon die vaak “zonder reden” huilde. Pas toen hij zelf verdriet toeliet, werd zijn zoon rustiger.
- Een ouder die altijd sterk wilde zijn, kreeg een “overgevoelige” puber. Toen de ouder zachter werd, hoefde het kind niet meer zo extreem te reageren..
Conclusie
Je puber voelt wat jij niet wilt voelen. Driftbuien of tranen zijn vaak spiegels van jouw eigen weggestopte emoties. Pijnlijk, maar ook waardevol: want als jij je gevoelens durft toe te laten, hoeft je puber ze niet meer voor je te dragen. Zo ontstaat lucht, rust en diepere verbinding.
👉 Wil je leren hoe je deze spiegel gebruikt om dichterbij te komen in plaats van uit elkaar te drijven? Lees ons e-book Verbinden met je puber (€9,99) of start met Puberproof Basics (DIY, €149).