Als jij de grote bent, kan ik de kleine zijn.

Je puber stormt door het huis, smijt een deur dicht en roept: “Je begrijpt er toch niks van!” Jij voelt je kleiner worden. Of je merkt dat je geneigd bent mee te huilen, in te storten of juist terug te knallen. Herkenbaar? Veel ouders willen vooral gelijkwaardigheid, vriendschap, verbinding. Maar ergens zijn we vergeten dat kinderen juist één ding nodig hebben: dat jij de grote durft te zijn. Niet de tiran, niet de vriend, maar de ouder.  Want alleen als jij groot bent, kan je puber klein zijn. 

Herkenning

Situaties die ouders vaak noemen:

• Jij wilt gezelligheid, maar elke maaltijd ontaardt in discussie.
• Je puber geeft jou advies over je relatie, alsof zij de volwassene zijn.
• Jij denkt: “Ik wil niet streng zijn,” maar merkt dat alles één grote onderhandeling wordt. Je puber lijkt onafhankelijk en wijs, maar ’s avonds huilen ze in hun kamer.

Wat je dan voelt, is rolverwarring. Je kind wordt groter, maar is nog steeds geen volwassene. Als jij de kleine wordt, moeten zij de grote spelen. En dat trekt ze leeg.

Inzicht

Groot zijn is geen machtsvertoon. Het betekent: overeind blijven, ook als je kind stormt. Het gaat niet over schreeuwen of winnen. Het gaat over stevig blijven staan, zodat zij klein mogen zijn—met hun tranen, hun woede, hun chaos.
Waarom dat zo belangrijk is? Omdat kinderen die het gevoel hebben dat hun ouder wankelt, zichzelf groter gaan maken dan ze zijn. Dat heet parentificatie: het kind neemt onbewust de rol van volwassene over. Niet omdat ze dat willen, maar omdat ze voelen dat iemand het moet doen.
Gevolg? Een puber die te verantwoordelijk is, te wijs, te alert. Of juist één die extreem rebels wordt, omdat ze de onzichtbare last niet meer kunnen dragen.
Jouw kind is geen coach, geen partner en geen tweede stuurman. Ze zijn een puber, en dat is al ingewikkeld genoeg.

Waarom dit zo vaak misgaat

Onze generatie ouders wil het vaak beter doen dan vroeger. Minder streng, meer ruimte, meer begrip. Maar ergens onderweg zijn we doorgeschoten. 
Schuldgevoel: We willen compenseren voor onze eigen jeugd.
Controle: We zijn bang dat het misgaat als we niet strak sturen.
Verwarring: We denken dat vriendschap gelijkstaat aan verbinding.
Maar pubers hebben geen vriend nodig die mee gaat in hun chaos. Ze hebben een ouder nodig die kalm blijft, ook als het schuurt.

Quick win – 5 manieren om groot te zijn zonder hard te worden

1. Wees de kapitein, niet de vriend. Een schip heeft één stuurman nodig. Je kunt luisteren, je kunt empathisch zijn, maar jij houdt de koers vast.
2. Zeg het hardop.“Jij bent mijn kind. Ik ben de ouder. Jij hoeft niet voor mij te zorgen.” Het klinkt simpel, maar het geeft ruimte.
3. Grenzen = liefde. Een duidelijke “nee” kan zachter voelen dan eindeloos meebewegen. Zeg: “Het mag niet, en ik blijf erbij.” Dat geeft houvast.
4. Laat ze voelen, zonder dat jij instort. Hun tranen zijn niet jouw falen. Hun woede is niet jouw onmacht. Jij blijft staan, ook als zij vallen.
5. Herstel als je zelf wiebelde. Zeg: “Ik was te fel. Dat spijt me. Maar de grens blijft.” Daarmee laat je zien: groot zijn is niet perfect, maar betrouwbaar.

Het verschil dat dit maakt

Wanneer jij groot durft te zijn, gebeurt er iets bijzonders. Je puber voelt opluchting. Ze hoeven niet langer jouw emoties te dragen. Ze hoeven jou niet overeind te houden. Ze mogen kind zijn—met alles wat daarbij hoort.  Dat geeft hen psychologische veiligheid. En precies daaruit groeien zelfvertrouwen, veerkracht en autonomie.  Je hoeft dus geen superouder te zijn. Je hoeft alleen maar groot genoeg te zijn om hun klein-zijn te dragen. 

Conclusie

Kinderen hebben geen therapeut nodig in huis, geen emotioneel wankelende kapitein en geen vriend die mee-appt in hun puberdrama. Ze hebben jou nodig. Groot, betrouwbaar, soms streng, maar altijd liefdevol. Dus stel jezelf de vraag: durf jij de grote te zijn? Het is misschien loodzwaar, maar het is ook het mooiste cadeau dat je je puber kunt geven: de vrijheid om klein te mogen zijn.  

Of kies voor een online doe het zelf training en ontdek hoe jij je eigen stevigheid terugvindt.