Je hebt het geprobeerd: schermtijdregels, timers, dreigementen.
Toch zit hij er weer.
Met die blik van: “Jij denkt dat jij iets te zeggen hebt?”
En ergens weet je: hij test niet alleen zijn grenzen, hij test ook de jouwe.
Welkom in de wereld van schermtijd bij pubers, waar macht, vrijheid en verbinding elkaar dagelijks in de weg zitten.
Herkenning: de eindeloze onderhandeling
“Nog vijf minuten!”
“Ja, maar ik zit midden in een potje!”
“Je zegt altijd dat ik nóóit iets mag!”
En jij, al dertig keer in dezelfde discussie, hoort jezelf weer zeggen wat je niet meer wilde zeggen:
“Als je nu niet stopt, trek ik de wifi eruit!”
Je voelt de machtstrijd beginnen.
Hij lacht. Jij kookt.
En ergens weet je: dit werkt niet.
Maar wat dan wél?
Lees ook deel 1: waarom het scherm niet het echte probleem is.
Inzicht: waarom regels zonder relatie niets doen
(C – Controler)
Als ouder wil je duidelijkheid. Regels. Rust. Een plan dat werkt.
Maar pubers horen niet wat je zegt — ze voelen hoe je het zegt.
Een regel zonder verbinding klinkt als een bevel. En daar reageren ze instinctief tegenin.
Een puber die zich niet gehoord voelt, gaat niet luisteren.
Hij gaat strijden.
(P – Promotor)
Stel je voor:
Je zegt tegen je zoon dat hij na het eten zijn telefoon moet inleveren.
Hij zucht overdreven, kijkt je aan en zegt:
“Serieus? Alsof jij nooit achter je scherm zit.”
Au. En eerlijk: hij heeft een punt.
Als je wilt dat hij meewerkt, moet hij voelen dat jij niet tegen hem bent — maar mét hem.
(S & A – Supporter & Analyzer)
Afspraken werken pas als ze duidelijk, haalbaar en gezamenlijk gemaakt zijn.
Gebruik daarom de 3-stappenregel voor schermtijd bij je puber:
- Duidelijkheid – zeg wat de bedoeling is, niet wat hij fout doet.
“Na het eten is het offline-tijd.” - Keuzevrijheid – geef ruimte binnen de grens.
“Wil je daarna gamen of even buiten chillen?” - Consequentie zonder oordeel – reageer rustig en voorspelbaar.
“Ik zie dat je nog online bent, dus morgen geen ochtend-schermtijd.”
Je puber leert dan niet bang te zijn voor straf, maar snapt dat gedrag gevolgen heeft — zonder drama.
Quick win: maak afspraken die blijven hangen
Plan een kort moment waarop jullie samen praten over schermtijd.
Geen monoloog, maar een gesprek.
Gebruik deze zin als opener:
“Ik wil dat we afspraken maken die voor ons allebei werken — zodat we minder hoeven te zeuren.”
Laat hem meedenken: wanneer is schermtijd oké? Wanneer niet?
Je zult verrast zijn hoeveel verantwoordelijkheid pubers wíllen nemen als ze serieus genomen worden.
Conclusie: consequent is sterker dan streng
Je hoeft geen politieagent te zijn.
Je hoeft alleen voorspelbaar te zijn.
Je puber zoekt niet naar grenzen om ze te breken — hij zoekt ze om zich veilig te voelen.
En hoe meer jij reageert vanuit rust, hoe sneller hij ontspant.
Dus de volgende keer dat hij je uitlacht?
Adem. Lach terug. En houd de afspraak.
Dat is echte invloed.
Vorige deel in deze serie:
het-scherm-is-niet-het-probleem-jij-wel-een-beetje
Volgende deel in deze serie:
Hoe je weer contact krijgt – zelfs als hij met AirPods in zit
Ontdek hoe je verbinding herstelt, zelfs als praten onmogelijk lijkt.
Kijk ook op: NJI: Wat is een goede schermtijd? -LINK-